coś innego

Dzisiaj notka z okazji nauki do koła. Bo jak się ktoś uczy to zrobi wszystko żeby tylko się oderwać. Temat bardzo odmienny od dotychczasowych, a mianowicie kulinarny.

Danie nazywa się szybki obiad małym kosztem

po pierwsze TOOLZ:

garnek na ryż / makaron z opcją gotowania na parze

wok i to spory

nylonowe lub drewniane łyżki do sałaty / widelce do patelni / łopatki, muszą przetrwać styczność z patelnią

deska do krojenia, im większa tym mniej syfu

nóż, najprawdopodobniej najbardziej odjechany byłby santoku ale zwykły szefa kuchni też jest ok

dwu palnikowa kuchnia dowolnego typu, kompatybilna z garnkiem i patelnią 

po drugie PRODUKTY:

ryż lub makaron, porcja na 3 osobowy obiad z kolacją wymaga około 250g makaronu

mięso, opcje są różne może być kurczak może być ryba może być tak naprawdę wszystko, nawet mrożone owoce morza czy wędliny (salami nie).

przyprawy, generalnie co kto lubi dla mnie podstawą jest oregano bazylia i tymianek, dobre jest curry, jak chcemy tzw chińskie 5 smaków to curry, gałka muszkatułowa, cynamon i 2 zioła, np. rozmaryn czy prowansalskie. Warto sobie dopasować do mięsa i upodobań tych co to będą jedli

warzywa, tu mamy spore pole do popisu: może być cukinia, mogą być pomidory, ostatecznie warzywa na patelnie z worka. Nie idą na pewno: świeże ogórki, żadna forma kapusty i sałaty. Jak ktoś ma to niech wrzuci dynię a jak nie ma to coś innego, byle by perspektywa połączenia z mięsem nie odrzucała. Idą tu też owoce, np ananasy czy brzoskwinie (choć z tymi drugimi byłbym ostrożny), kukurydza, kiełki, fasola, groszek z puszki oczywiście nie wszystko na raz. Można też dołożyć suszone owoce: rodzynki, figi, morele śliwki. Na samym końcu wymienię też pestki i nasiona: orzechy, len, sezam czy migdały, pestki słonecznika i dyni. Oczywiście są to tylko pomysły warto się trochę zastanowić co do czego pasuje aby nie przedobrzyć.

trochę oleju i/lub masła

opcjonalnie tomat, gotowy sos, przecier pomidorowy, pomidory w puszce

Jak to się robi:

Wstawiamy wodę na makaron / ryż. Wodę należy poczęstować przyprawami. Nie za dużo ale trochę warto. Odrobina masła też nie zaszkodzi. Następnie kroimy mięso jakkolwiek wygląda na małe kawałki, paluszki krabowe nie koniecznie i wrzucamy na sitko do gotowania na parze, które montujemy w garnku i przykrywamy. Jeśli nasz wybór padł na wędliny i lub boczek to omijamy etap gotowania na parze. W przypadku boczku trafia on bezpośrednio do woka. Gdy już uporaliśmy się z mięsem, które  albo skwierczy na patelni albo gotuje się na parze lub też rozmraża się nad gotującym się makaronem (a tak mięso jeśli mamy mrożone i dało się je pokroić to prosto do gara) czas na warzywa. Tzw. zielone też kroimy na małe kawałki. Ja preferuję opcję pocięcia na duże po czym posiekania wszystkiego razem na dość duże kawałki (nie robimy paćki), wiadomo że jeśli pokroimy na za małe kawałki to się rozgotują i będzie maź, choć może komuś to pasi. Pestki i nasiona warto zeszklić przed wrzuceniem warzyw. Pocięte warzywa lądują w woku, w którym są już skwarki z boczku lub rozgrzany olej. Warzywa podsmażamy mieszając je jak sałatę w misce. Można wlać po pewnym czasie to co mamy w opcjonalnych składnikach. Gdy mięso będzie już prawie gotowe ląduje w woku i mieszamy. Następnie leci makaron / ryż. Każdy produkt wrzucamy w momencie gdy będzie gotowy jeśli najpierw dojdzie nam makaron a potem wołowina to ok. Teraz jest czas na final touch czyli dodatkowe przyprawy, dołożenie tego co jeszcze chcemy dodać a zapomnieliśmy wcześniej. Jak już wszystko będzie miękkie to znaczy że już koniec zabawy i można zacząć jeść.

Ważne uwagi na koniec:

Danie robi się szybko i w zasadzie z czegokolwiek. Można dołożyć ser, ale raczej na sam koniec żeby nie zbił się w jedną wielką kulę. Przez cały czas zabawy z deską nożem i wokiem należy monitorować stan ryżu / makaronu i mięsa. Jeśli nie wyrobimy się z cięciem przed zagotowaniem wody to należy wodę odstawić i skończyć ciąć. Jeśli makaron jest gotowy a warzywa ewidentnie wymagają jeszcze trochę to lepiej makaron odstawić niż dodawać za miękki bo się rozwali.

To chyba tyle jeśli idzie o dzisiejszy wpis, smacznego

'lil kid = 'lil cat

Post ten powstał już jakiś czas temu, ale zapomniałem go wkleić. Tak czy inaczej miłej lektury:

Poniekąd znana sprawa. Generalnie nic nowego. Ostatnie moje obserwacje dotyczą grupy 4 małych kotów w wieki około 2 miesięcy w obrębie mojego domu, oraz grupy jednej małej dziewczynki w wieku około 1 roku w przedziale w pociągu. Okazało się, że zachowania tych dwóch tak odmiennych grup niewiele się od siebie różni, mimo oczywistych różnic pomiędzy kotem i człowiekiem.

Małe koty generalnie śpią. Jeśli nie śpią to biegają po meblach: wskakują, zeskakują, biegają, biją się ze sobą. W przerwie pomiędzy tymi czynnościami jedzą i to jedzą sporo. Małe koty są bardzo ciekawskie. Każdą rzecz dokładnie oglądają i obwąchują, następnie gryzą. Kotki lubią też się bić ze swoją mamą, łapią ja za ogon, okładają łapkami po głowie.

Dziecko, na etapie 1 roku życia funkcjonuje bardzo podobnie. Ola - nie jest to prawdziwe imię tej dziewczynki - nie potrafiła spokojnie siedzieć: zdejmowała i zakładała buty, schodziła i wdrapywała się na siedzenia, kładła się na podłodze. Podobnie jak kot, gdy dostała nowa zabawkę (małą drewnianą biedronkę) dokładnie ją obejrzała, pomacała raczkami po czym przykładała do nosa aż w końcu próbowała ugryźć. Ola nie poszła spać, choć wyraźnie miała na to ochotę. Ola sporo też wchłaniała: paluszków, chipsów i rożnych płynów z butelki ze smoczkiem. Ostatnia moja obserwacja, zanim wysiadłem, była zabawa w łapanie za nos. Córka łapała swoja mamę za nos, wkładając w to mnóstwo siły. Była to najlepsza zabawa.

Podobne było też zachowanie obu matek, acz było sporo różnic. Kobieta strofowała swoje dziecko, uciszała i uspokajała. Podobieństwo polegało tylko na utrzymywaniu czystości potomków, tak kobieta jak i kotka czyszczą swoje pociechy. 

Wniosek. Wniosek z tej całej obserwacji jest taki, ze mimo iż gatunki całkiem rożne to jednak pewne sposoby zdobywania świata, rozwoju i opieki są podobne. Metodologia jest taka sama, człowiek po prostu rozwija się dalej i bardziej niż kot. Przy czym podejrzewam, ze jeśli koty miałyby takie same potencjalne możliwości jak człowiek o rozwijały by się dokładnie w taki sam sposób.

sprawa dogmatyczna

Dawno się tu nic nie pojawiało, generalnie jakoś nie miałem weny ani nastroju ani czasu. Dzisiejszym tematem będzie sprawa dość kontrowersyjna. Otóż religia w ogóle, globalnie, jako taka.

Temat niejako w klimacie, taki świąteczny. Zastanawiałem się dzisiaj, po co została wymyślona religia. Czyli, aby inaczej postawić pytanie, do czego ludziom religia ma służyć. Bardzo ważne jest tu słowo "ma", bo wiadomo, że służy w różnych, niekoniecznie słusznych celach. (Tak jak z aspiryną - ma leczyć stany zapalne, ale można nią też wywołać efekt narkotyczny i astmę aspirynozależną.) Myślę, że słuszną tezą byłoby stwierdzenie, że religia służy do tego, aby ludzie byli dobrzy. 

Co to więc znaczy, że ktoś jest dobry?

W naszej cywilizacji dobrem najwyższym jest życie, a następnym jest zdrowie. Najważniejszy jest też człowiek i gradacja w dół podąża według uorganizowania organizmów. Tak więc najważniejsze jest życie i zdrowie ludzkie, a po przeciwnej stronie leżą organizmy bezjądrzaste, które żyją z nami tylko dlatego, że niektóre są potrzebne. 

Co więc wyznacza granicę pomiędzy tym co dobre, a co złe?

Istnieją na świecie pewne regulacje zwane prawem. Istnieją zasady, czy też dogmaty  religijne. Ostatnią instancją jest moralność, czyli to coś, co siedzi w każdym człowieku i w wielu momentach jego życia jęczy "Nie" albo krzyczy "TAK!". Należałoby tu zaznaczyć, czym różni się religia od prawa. Oba te twory mają niejako ten sam cel: uregulować funkcjonowanie ludzi tak, żeby byli dobrzy. Różnica wydaje się leżeć w precyzji: prawo jest bardziej precyzyjne (przepisy ruchu drogowego, zasady BHP i p/POŻ) religia natomiast raczej wyznacza kierunki, w jakich człowiek powinien iść. Różnica jest też taka, że religia daje wybór między nagrodą i karą pośmiertną, natomiast prawo ogranicza się do czasu spędzonego na ziemi (i raczej nie stosuje marchewki, za to ma bardzo grubego kija). Prawo ponadto skupia się na sprawach cielesnych, a religia na duchowych. Oczywiście prawo też dba o zdrowie psychiczne, natomiast religia zapewnia psychiczny komfort. Ze sprawami fizycznymi jest raczej odwrotnie. Dla każdego z nas najistotniejsze jest jednak własne sumienie, bo to dzięki niemu podejmujemy decyzje, natomiast prawo i religia dają nam gotowy model, pewien algorytm, który zapewnia nagrodę (albo brak kary). Prawo i religia są lub starają się być jak najbardziej kompatybilne ze sobą i niezmienne, choć z tym drugim jest różnie a religia na tym polu wykazuje się dużo większym konserwatyzmem.

Tak więc o co mi chodzi?

Chodzi mi o to, że religia służy ludziom do wytworzenia, utrzymywania i przestrzegania prawidłowego systemu wartości. Jedni potrzebują jej więcej, inni mniej. Jedni muszą czuć nad sobą grozę piekła, inni wolą karmić się nadzieją na zbawienie. Jedni potrzebują chodzić do świątyni i modlić się powtarzając słowa znanych modlitw. Inni wolą bardziej osobisty kontakt z bogiem poprzez monolog. Jeszcze inni nie odczuwają takich potrzeb i się wcale nie modlą, bo kontakt z bogiem nie jest im potrzebny do tego, by być dobrym człowiekiem.